II
La baraónda la s’è ambiada issé:
öna matina èl Comandant dè Piazza
(l’era la fi dè marz, ai vintitré),
èl manda ‘n Municìpio a bàter cassa.
Èl comanda dè dàga lé pèr lé
sentrentamila svànzeghe. - Gran razza
dè cani! – diz la zènt – Ghè ‘n-hóm assé
dè pagà mülte a sté gran bröta razza! -
Èn chèla ria i cariaz chè ‘ndàa ‘n Castèl
co’ le proïste pèr la guarnigiü,
e giü ‘l-éra cargat dè saradèl:
ùlega adòs, treaca i caratù,
àrmes töcc quancc d’ön tòc dè maranèl,
e zó le prime bòte a sté Sücù.
III
E ‘ntat chè sté Sücù j-è dré ch’i fila
vé zó sóta la Lòza i Com’issare,
chè j-éra ignic pèr fàs mondà la pila
e ghè sbrüsàa d’hì miga fat ‘l-afare.
- A sé?!, ‘n vulìev amò sentrentamila?
- usa la zènt – canàe dè üsürare!
sanguète, tirapè! volóm finìla! –
E j-éra dré pèr dàga ‘l bene-stare,
quand èl Maràfio, èl capo dèi bechér:
- Òho, s.cècc - èl dis – fóm miga dèle bèrle!
Sté du siòr-ché i va bé pèr prizunér.
Endré, vè dic, o vula fiur dè sbèrle!
Sté du siòr-ché vè-i méne mé a polér:
chèscc-ché i va consegnaci al prét dè Sèrle. -
V
Entat èl Capitane dèl Castèl,
chè ‘l vèd a turnà ‘ndré i so òm pestaci
e ‘l sènt chè ‘l Municìpio nó ‘l dà ‘n ghèl,
èl dis: - Vè ‘l daró mé ‘l castigamacc. -
Difati vèrs le do, pròpe ‘n dèl bèl
chè töcc i faa comènti sö ‘n sté facc,
sé sènt buhm… bruhm…, e sübit ön bordèl
cóme dè cóp e védre sfracassacc.
A parlà co’ la bóca dèl canù
èl Capitane ‘l ghìa cridit chè Brèssa
la sé sarès bötada ‘n zünüciù;
ma ‘l-ha duit capì piö prèst chè ‘n frèssa
chè la pégora adès la faa debù
e ché la ghia dèi dèncc dè leonèssa.
VII
Pènsa dóca sé ulìem mocàla lé
pèr hì sintit a tra quac canunada;
quand turna, a mezanòt, i s’è mèscc dré
e bombardà, tè dise chè l’è stada
‘na spécie dè ‘na fèsta. Salta ‘n pé
töcc quancc, tö sö i füzìi e cór èn strada…
Gh’éra scür… sé ciamàem: “Él Lü… Sét tè?...
Nómi ‘n Castèl?...”. Èn chèla la Palada
La taca a scampanà, e din dòn rispónd
èl Pégol e campane e campanù
dè someà vignit la fi dèl mónd.
Miga però a noàlter, ma ai Sücù:
pèr nó l’éra ‘na fèsta: l’éra ‘n fónd
la nostra Pasqua dè Rissurezziù.
…
Tratto da: Angelo Canossi: “Melodia e Congedo”, a cura di Aldo Cibaldi
Scelta dei testi di Alessia Biasiolo
